ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΥΡΟΛΟΓΟΣ

Τι είναι η Λιθίαση Ουροποιητικού;

Μία από τις συχνότερες παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος, 3^η κατά σειρά, είναι η νόσος της λιθίασης. Εμφανίζεται σε άτομα κάθε ηλικίας, φύλου και φυλής, ενώ είναι γνωστή από τους αρχαίους χρόνους. Η συχνότητά της στις βιομηχανικές περιοχές φτάνει το 14% και το ποσοστό υποτροπής της στο 50% σε 5-6 έτη.

Εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας μεταξύ 36 και 54 ετών, με τους άνδρες να προσβάλλονται αρκετά πιο συχνά, συγκριτικά με τις γυναίκες. 

Η ουρολιθίαση εμφανίζει συγκεκριμένη γεωγραφική κατανομή (Βόρεια – Κεντρική – Νότια Ευρώπη, Βόρεια Ινδία, Πακιστάν, Η.Π.Α.) και εμφανίζεται συχνότερα στα θερμά κλίματα, κατά τους φθινοπωρινούς και καλοκαιρινούς μήνες. 

Άτομα, επίσης, που ασκούν χειρωνακτική εργασία προσβάλλονται λιγότερο, σε σχέση με εκείνα που εργάζονται σε γραφείο. Η κατανάλωση ζωικού λίπους και λευκώματος, όπως και η μη λήψη άφθονων υγρών, αυξάνουν κατά πολύ τη συχνότητα εμφάνισής της. 

Είδη λίθων: 

• Από ουρικό οξύ 
• Από ασβέστιο 
• Από στουρβίτη 
• Από κυστίνη 
• Από τριαμτερένη, ξανθίνη, indinavir 

Η διάγνωση γίνεται από το ιστορικό (κολικός νεφρού) και τον απεικονιστικό έλεγχο (ΝΟΚ, U/S, C/T). 

Η αντιμετώπιση μέσω θεραπείας περιλαμβάνει την αντιμετώπιση του οξέους πόνου και την απομάκρυνση του λίθου, η οποία επιτυγχάνεται με συντηρητική ή επεμβατική θεραπεία. 

Τι είναι η αιματουρία; 

Η αιματουρία είναι η κατάσταση η οποία ορίζεται κατά αυτόν τον ορισμό, όταν ο ασθενής αποβάλλει ούρα που περιέχουν αίμα. 

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ 

• Υπερπλασία προστάτη 
• Λιθίαση ουροποιητικού 
• Καρκίνος ουροποιητικού 
• Ουρολοιμώξεις 
• Αιμορραγική διάθεση 
• Λήψη αντιπηκτικών φαρμάκων  

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 

• Κλινική εξέταση 
• Δακτυλική εξέταση του προστάτη 
• Καλλιέργεια ούρων 
• Γενική ούρων 
• Γενική αίματος 
• Ουρία, κρεατινίνη 

PSA 

• Υπερηχογράφημα ουροποιητικού 
• Ακτινογραφία ουροποιητικού 
• Κυτταρολογική ούρων 
• Ενδοφλέβια πυελογραφία 
• Κυστεοσκόπηση 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ 

• Σε λιθίαση, συνήθως εξωσωματική λιθοτριψία 
• Σε ουρολοίμωξη, αντιβιοτική αγωγή 
• Σε υπερπλασία προστάτη, χειρουργική θεραπεία ή φαρμακευτική αγωγή
• Σε καρκίνο, χειρουργική θεραπεία

Ακράτεια Ουρών (Ανδρών – Γυναικών) 

Ακράτεια ούρων είναι η οποιουδήποτε βαθμού απώλεια ούρων, χωρίς τη θέληση του ασθενούς. 

Όταν υφίσταται οποιουδήποτε βαθμού απώλεια σε ούρα, χωρίς τη θέληση του ασθενούς, τότε ορίζεται η ασθένεια ως ακράτεια ούρων. Μία από τις πιο συχνές παθήσεις, που εμφανίζεται σε άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας. Ο επιπολασμός της συγκεκριμένης νόσου κυμαίνεται από 9-33%. 

Η πάθηση αυτή είναι συχνότερη στους ηλικιωμένους και ιδιαίτερα σε άτομα που ζουν σε ιδρύματα. Οι περισσότεροι ασθενείς δεν αιτούνται ιατρική βοήθεια είτε επειδή θεωρούν το πρόβλημα φυσιολογικό ή επακόλουθο της ηλικίας και αδιαφορούν, είτε επειδή ντρέπονται.

Τύποι Ακράτειας: 

• Ακράτεια προσπάθειας, η οποία συμβαίνει κατά το βήχα, την άσκηση, το φτάρνισμα, την άρση βάρους κ.λπ. 
• Επιτακτική ακράτεια, που είναι η ακούσια απώλεια ούρων που ακολουθείται ή συνοδεύεται από έντονη επιθυμία για ούρηση. Γνώρισμα αυτού του τύπου είναι ότι η επιθυμία για ούρηση είναι τόσο μεγάλη, που ο ασθενής δεν προλαβαίνει να πάει στην τουαλέτα. 
• Μικτού τύπου
• Ολική ή συνεχής ακράτεια από υπερπλήρωση, η οποία είναι αποτέλεσμα χρόνιας ατελούς επίσχεσης. Αυτός ο τύπος ακράτειας εμφανίζεται συχνά σε άνδρες με χρόνια επίσχεση ούρων και υπερπλασία προστάτου. 

Η θεραπεία προσαρμόζεται βάσει κατηγορίας ακράτειας, της βαρύτητας των συμπτωμάτων της νόσου και των αποτελεσμάτων του ουροδυναμικού ελέγχου, και διαχωρίζεται ως εξής: 

• Φαρμακευτική θεραπεία 
• Θεραπεία συμπεριφοράς 
• Ηλεκτροδιέργεση 
• Χειρουργική θεραπεία 

Φίμωση του πέους

Φίμωση πέους ονομάζεται η αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου κατά την προς τα πίσω έλξη της ακροποσθίας. Η κατάσταση αυτή στους ενήλικες οφείλεται συνήθως σε ουλώδη στένωση κυρίως λόγω της χρόνιας φλεγμονής, στα παιδιά όμως αληθής φίμωση δεν παρατηρείται συχνά. 

Κατά τη νεογνική ηλικία, περίπου στα μισά αγόρια, το έσω πέταλο της ακροποσθίας συμφύεται με τη βάλανο, με το πέρασμα όμως του χρόνου αυτές οι συμφύσεις λύνονται, με αποτέλεσμα, μετά την εφηβεία, η βάλανος να μπορεί να αποκαλύπτεται ελεύθερα στην πλειονότητα των περιπτώσεων. 

Επομένως, η επίμονη προσπάθεια να έλκεται η ακροποσθία κατά την παιδική ηλικία ή η βίαιη αποκόλληση των συμφύσεων, αποτελούν πρακτικές περιττές, επώδυνες και επικίνδυνες, αφού έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν σε τραύμα της ακροποσθίας και, αντιστοίχως, σε ουλώδη φίμωση. 

Κατά την ενήλικη ζωή, παράλληλα, οι παθήσεις που σχετίζονται με την ανάπτυξη της φίμωσης είναι κυριότερα οι χρόνιες μυκητιάσεις της ακροποσθίας, ο σακχαρώδης διαβήτης και ο τραυματισμός στη σεξουαλική πράξη. 

Όταν δημιουργηθεί η φίμωση, δύναται να προκαλέσει υποτροπιάζουσες φλεγμονές, δυσκολία στην επαφή, δυσχέρεια ούρησης έως και επίσχεση ούρων σε πλήρη απόφραξη, ενώ ακόμη, μακροπρόθεσμα, και σε παραμελημένες καταστάσεις, σε καρκίνο του πέους. 

Οι τρόποι για να αντιμετωπιστεί είναι συντηρητικοί, όπου σε αρχικά στάδια, εστίαση γίνεται στην κατάλληλη υγιεινή και την εφαρμογή ειδικών κρεμών, ενώ σε αποτυχία αυτών, έπεται η χειρουργική αντιμετώπιση. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι η περιτομή, η αφαίρεση δηλαδή της ακροποσθίας και στη συνέχεια, η πλαστική αποκατάσταση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η διαδικασία γίνεται με τοπική αναισθησία σε συνθήκες ιατρείου. 

Η απόπτωση των ραμμάτων γίνεται αυτόματα. Επιπλοκές υπάρχουν σπάνια και είναι ήπιες (διαπύηση τραύματος, αιμάτωμα). 

Τι είναι ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης;

Μετά τον καρκίνο του προστάτη, αποτελεί το δεύτερο σε συχνότητα καρκίνο του ουροποιητικού. 

Εμφανίζεται συνηθέστερα στις μεγάλες ηλικίες, με μέση ηλικία εμφάνισης τα 71 έτη για τις γυναίκες και τα 69 έτη για τους άνδρες, μπορεί όμως να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία. Ευθύνεται για το 1,4% των θανάτων στις γυναίκες και το 2,6% στους άνδρες.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ 

• Επαγγελματική έκθεση σε καρκινογόνα χημικά (εργάτες βιομηχανιών πετρελαίου, ελαστικών, δέρματος, βαφών και χημικών) 
• Κατάχρηση αναλγητικών 
• Κάπνισμα 
• Ακτινοβολία της πυέλου 
• Χρήση κυκλοφωσφαμίδης 
• Χρόνια κυστίτιδα & μερικές λοιμώξεις 
• Κληρονομικότητα 

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ – ΔΙΑΓΝΩΣΗ – ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η νόσος εμφανίζεται συνήθως (85%) με αιματουρία, η οποία μπορεί να είναι είτε μικροσκοπική είτε μακροσκοπική, συχνά, δε, είναι διαλείπουσα. 

Ερεθιστικά συμπτώματα (νυκτουρία, συχνουρία, επιτακτική ούρηση) μπορεί να υπάρχουν. 

Σπάνιες εκδηλώσεις είναι η ψηλαφητή μάζα, ο οσφυϊκός πόνος, το οίδημα κάτω άκρων, η απώλεια βάρους. 

Η διάγνωση επιβεβαιώνεται πάντοτε με την κυστεοσκόπηση και τη βιοψία. 

Η θεραπευτική αντιμετώπιση εξαρτάται από το στάδιο που βρίσκεται η νόσος. 

Μετά την εκτομή και βιοψία του, ασθενείς με επιφανειακό νεόπλασμα είτε εντάσσονται σε πρόγραμμα συστηματικής παρακολούθησης, είτε σε ενδοκυστική θεραπεία. 

Σε περιπτώσεις με πολλαπλούς και μεγάλους υποτροπιάζοντες όγκους, ή συνύπαρξής τους με in situ καρκίνωμα από μεταβατικό επιθήλιο, παρέχεται πάντα επικουρική ενδοκυστική θεραπεία. 

Οι ασθενείς με διηθητικούς όγκους είναι υποψήφιοι για ριζική κυστεκτομή. 

Ανεγχείρητοι και εκτεταμένοι όγκοι συνήθως αντιμετωπίζονται με χημειοθεραπεία.